درود به قيام موعود

سروده استاد اديب برومند
مه ز گريبان چرخً سر ، بدر آورد
شور به دلها پديد ، سر بسر آورد
ماه تمام از افق ، نقاب فرو هشت
نيمه شعبان رسيد و زيب و فر آورد
ماه تمام از فراز عالم بالا
مژده ميلاد منجي بشر آورد
مژده جشنى شكوهبار و طرب خيز
كز همه عالم نواى شوق بر آورد
مژده جشن ولى عصر(ع) كه او را
صبح ولادت طليعه ى ظفر آورد
قائم آل محمد(ص) آنكه وجودش
جمله به باغ اميد ، برگ و بر آورد
مهدى دورانِ واپسين كه خدايش
از پى احياى خير و دفع شر آورد
جامه فرَش ز تار و پود قضا دوخت
پوشش قدرش ز حلّه ى قدر آورد
شكر خدا را كزين يگانه ره آموز
بهر خلايق ، ستوده راهبر آمد
اى ز نظر ها نهان ، ز پرده برون آى
كايت بيداد ، چهره در نظر آورد
اي شده غائب ، قد ظهور برافراز
كز همه سو ديو فتنه سر بدر آورد
خيل تباهى گرفت كشور دين را
فتنه ى دجال رو به بوم و بر آورد
ظلم فرا گرد خلق ، دايره ها بست
خرد و كلان را چه روزها بسر آورد
جهل و تباهي شكست پشت ادب را
وه چه ستم ها كه بر سر هنر آورد
دير نپاييد دين و عفت و تقوا
دور زمان روزگارشان بسر آورد
نام نماند و شرف نماند و بهر جاى
ريشه ننگ ابد ، چنين ثمر آورد
دست رذيلت بدستيارى اغراض
بر سر ملت ، بلاى بيشمر آورد
كس نه به جان زينهار دارد و نى مال
كآفت عصرش به معرض هدر آورد
دين همه بازيچه گشت و سخره دونان
كفر ، شنايع بگونه گون صوَر آمد
جور و ستم ، علم و دين و فضل و هنر را
پاك ، برابر به خاكِ رهگذر آورد
ديو شناعت به خاور آمد و از كفر
وه كه چه زشت ارمغان ز باختر آورد
دست نفاق و دروغ و كينه و نيرنگ
پيكر اسلام را ، ز پاى در آورد
سنت و ناموس و كيش و مذهب و اخلاق
سوى فنا ، رو به جانب سفر آورد
لاف و گزاف و دروغ و حيله و اجحاف
رخنه در اركان و شيوه و سيَر آورد
هر كه سبك مايه بود و دزد و سبكسار
دست فسادش ز زير ، بر ز بر آورد
اى تو مهين پيشواى دهر ، مدد ساز
كاينهمه نكبت ز مار ، دمار بر آورد
كى رسد آن لحظه هاى خوش كه نيوشيم
بانگ قيام تو دلنشين خبر آورد؟
كى رسد آن ساعت خجسته كه بينيم
دست تو بر خرمن دغا(۱) ، شرر آورد؟
كى رسد آن دم كه بنگريم نهيبت
لرزه بر اندام شرزه شير نر آورد؟
كى رسد آن دم كه دست عقده گشايت
زير نگين ، شرق و غرب و بحر بر آورد؟
وز در خجلت بر آستان بلندت
كلك اديب ارمغان مختصر آورد
—————————
۱-دغا = نيرنگ ، تقلب