در میان نگارگران ایران دو تن به نام «علیقلی» نامبردار هستند که هردو از استادان چیره دست زمان خود بوده و آثار ارزشمندی به عالم هنر عرضه کرده اند.
نخستین «علیقلی جبه دار یا جبادار» معروف به «آرنااوت» است که گویا آلبانی تبار ولی پرورش یافته در ایرانست و معاصر «شاه سلیمان» و «شاه ساطانحسین» صفوی ست، او تا اواخر سده ی یازده و اوایل سده ی دوازده می زیسته و به آفریدن آثار هنری می پرداخته است.
وی در مکتب تحول یافته ی صفوی که در دوره ی قاجار به «ایرانی سازی» شهرت یافته جزو پیشگامان و استادان بنام محسوب است و با «محمدزمان» اول معاصر و در سبک نقاشی هماهنگ و هم سلیقه او بوده است. از همزمانان او می توان «محمدقاسم» و «استاد محمد» و «محمدابراهیم» و «محمد مسیح» را نیز نام برد.
این نقاش در نازک قلمی و رنگ آمیزی و ملاحت کاردر شمار استادانی ست که کارهایش دارای شهرت فراوان بوده
