محمد مهدی امامی معروف به میرزاآقا از سرآمدان هنر و نقاشی در عصر اخیر است که در چندین رشته از فنون نقاشی استادی گران قدر و زبردست به حساب می آید. وی افزون بر گل و بته سازی و فندق نگاری، مینیاتور ساز بزرگی است که در اواخر عهد قاجار، در صف اول زنده کنندگان این هنر فاخر جای دارد.
از کارهای مهم میرزاآقا استفاده از صنعت«سوخت» در تابلوسازی بوده است. از روزگاران قدیم تا زمان او از این صنعت تنها در جلدسازی بهره برداری می شده است ولی میرزاآقا آن را به شکل تابلوهای سوخت که تلفیقی از چندین هنر ظریف است مورد استفاده قرار داده و درین ابتکار پیشگام بوده است . این استاد هرچند از احیاکنندگان مینیاتور (یعنی سبک صفویه) است که در عصر قاجار به دست فراموشی سپرده شده بود اما در عین حال از شیوه ی ایرانی سازی هم بهره مند بود و گاهی همچون استادان هم زمان خود مینیاتور را با طبیعت سازی پیوند می زده است که البته کاری ست بر خلاف اسلوب صحیح در کار مینیاتور ولی تفننی و آزمایشی است و میرزاآقا کمتر از دیگر معاصران این شیوه را به کار می برده است.
میرزا آقا در جلد سازی با هنر سوخت و حل کاری و آراستن جعبه های لاکی و قاب آینه و درهای گنجه به سبک صفوی چیره دستی و استادی خود را به ثبوت ریانیده است. و بسیاری از کارهای ممتاز او زینت بخش موزه های جهان است. فرزندان میرزاآقا اکثر نقاش و اهل ذوق بوده اند ولی برجسته ترین آنان «زینت اسادات امامی» دختر آن مرحوم و آقا فخر پسر او است که در فن گل و پرنده سازی و تذهیب و مینیاتور و سوخت با مهارت کارهای جالبی عرضه کرده اند.
