مهربـان شو كه مــهــرگان آمد
مهرگان شاد و مـهربان آمد
شادمان بــاش و مـهــرباني كن
شـــادي و مـــهر توأمان آمد
مهرگان جشن شادمـانـي‌هاست
شاد از آن باغ و بوستان آمد
بار ديــگر به شـيوه‌اي دلـخواه
بــــاغ و گـــلزار دلستان آمد
جــشن فــرخنـده‌ي نياكان است
زيــن سبب راحت روان آمد
يـادگـاريست از قــويــدســتــان
كه خوش از عهد باستان آمد
گل كه پــژمرد از حرارت تير
از نـــسيم خـــزان جـوان آمد
سوي جاليز بين كـه ميوه و گل
در طــراوت چه همـخان آمد
اعــتــدال هــوا به رقـص آورد
سرو را كز طرب، روان آمد
رخــت بســـتنــد جــيرجــيركها
در چمن مرغ نغمــه‌خوان آمد
مــهـــر بــر ما فشاند آن نوري
كـــه ازو تـــيــرگي، نهان آمد
رفـــع افســــردگي شد از گرما
تــــا نـــســيم خـزان وزان آمد
مـــهر، ما را دهـد فراوان سود
ســـودمــنـــديش بــي‌كران آمد
تن زســـرما چـــو ناتوان گرديد
بـــــروي از پَرتوَش توان آمد
تـــا بـــود نور بــاقي اندر مــهر
بــــر بقـــاي زمـين ضمان آمد
مـــــهر، رونق فراي نعمتهاست
كــــه ازو صـــحت و امان آمد
مــــهر، ما را به مهرباني خواند
كــــاين پـــــيام‌آور از جنان آمد
دوستـــي ارمغان پرديس(۱) است
كـــه بــــهين‌گونـــه ارمغان آمد
هر كه از مهر بهره‌اي كم داشت
بــــر تــــن از بهر او زيان آمد
مـــهـر سرچشمه مــحــبت‌هاست
كــــآبش از خير، نوش جان آمد
۱ – پرديس = بهشت