ايران و فرهنگش
اي وطن، اي زادگه پاك ما
اي گهرين مرز طربناك ما
اي فرح‌انگيزترين بوم و بر
در نظر مردم صاحب‌نظر
آينه افروز نشاط و اميد
چهره‌گشاينده پيك نويد
جاي نياكان فروزنده بخت
بر زبر چرخ برين برده رخت
داده به ما تربيت و برگ و ساز
كرده ز ما رفع، فراوان نياز
اي وطن، اي خاك تو مشكينه بوي
جلوه گه منزلت و آبروي
شيفته ام بر تو و آثار تو
آن همه آثار گرانبار تو
مخزن فرهنگ تو پر گوهر است
هر گهرش گنج گهرپرور است
علم و هنر را تو كهن بستري
در همه اقطار، ادب‌گستري
دامن فرهنگ تو گسترده است
بس هنري مرد كه پرورده است
گستره اش بوده ز چين تا به روم
از ادب و حكمت و ديگر علوم
در همه جا نام بزرگان تو
زبده اديبان سخندان تو،
نام حكيمان و مهين عارفان
نغمه سرايان گشاده زبان،
در دل خاصان شده خاطرنشين
جلوه گه تهنيت و آفرين
دفتر هر يك به كتب خانه هاست
نادره گنجينه دردانه هاست
سعدي و فردوسي از آن تواند
حافظ و جامي ز جهان تواند
بوعلي و بوالفرج و بوسعيد
لوكري و خواجه رشيد و عميد
رازي و خوارزمي و عين القضات
خواجه نصير آن همه گه ذي حيات
صائب و خيام و نظامي همه
شهره به زيبنده كلامي همه
صابر و بيروني و فارابي ات
زين همه رخشنده جهان تابي ات
آن كت از او دولت سلطاني است
مولوي و افضل و خاقاني است
شايد اگر ياد سنايي كنم
از سخنش رازگشايي كنم
باد به عطار و سنايي درود!
كز دمشان دل به فراغت غنود
چون سخن از شمس دمي سر كنم
شايد اگر ناز بر اختر كنم
يافت صفاهان ز هنر‌ها جمال
داد جمالش به فضيلت كمال
طالب و مختاري و ابن يمين
خالق بس شعر شكوه آفرين
چون سخن از شيخ شهاب آورم
حكمت او زيب كتاب آورم
اي وطن، اي كشور مينو طراز
اي شده آرامگه اهل راز
يكسره از نام بزرگان تو
پر شده اوراق زرافشان تو
گر بنگارم، قلمم يار نيست
كان همه را دفتر آمار نيست
مفتخرم از تو و فرهنگ تو
از تو و تاريخ گرانسنگ تو
هر چه كند جلوه در آيينه ات
شرح دهد شوكت ديرينه ات
فرض بود بر همه ايرانيان
پاس وطن،پاس مشاهير آن
شايد اگر در ره او جان دهند
جان به سرافرازي ايران دهند
تاريخ انتشار در روزنامه اطلاعات: چهارشنبه ۵ اسفند ۱۳۸۸ – ۹ ربیع الاول ۱۴۳۱ – ۲۴فوریه ۲۰۱۰ – شماره۲۴۶۹۵