skip to Main Content
  • شعر

اي پور وطن خيز وبه دلهـــا شررافکن
از آتش غيـرت بــه وطـن شعلـــه درافکـن

بـي فـکـري ولاقيدي وديوانـه ســري را
از پـــايه برانـداز و بــــه روييـن تبـرافکن

بنگــر اثــــر همـت پـويــــــاي مـلـل را
بــرحـــاصـل کوشــايـي آنــــان نظـرافکـن

بنگــرکه سپردند چه ســان راه تکــامل
خود را به همان شيوه دراين رهگـذرافکن

رفتنــد بــه راه هنـــروصنعـت وتحقيـق
بــاري تو هم انـدر پـي اين پويـه سـرافکن

بنگر که بشر رخت سفر بست برافلاک
تــو نيـز بــدان سـوي، بســــاط سفــرافکن

ورخـــود نگزيني سفري جـــانب مريخ
رنگينـه بســـــاطي زهنــــر درحضـرافکن

وقت است کــه از قـــافله واپس نگرايي
جهـدي کن و گـــامي هم از آن پيشتـرافکن

منشــور سرافــرازي خــود بـراثـرجهـد
از دست قضـــاگيـر وبــه پـــاي قــدرافکن

اقــــوام بشـر راسـت رقــابـت به تـرقي
اي پـــوروطـن، ديــده بــه کــــاربشرافکن

مهراس،گرت همت بـالنده به کــاراست
شيري کن و بــــا پيل دمــان پنجه درافکن

درکــارگـه عـزم گــرانپــايه بــه تدبيــر
در دفـع دوصــد غــائله، طــرح ظفـرافکن

زيـر قدمت گنـج زروسيــم نهـــان است
در پــاي وطن، جــان وسروسيم وزرافکن

هرروزوشــب آهنـگ زراندوختـگي را
چـون بـــرگ خزان در کف باد سحرافکن

از عقـل معـاش است درم بـاختگي دور
عـاقل شـو و فقـر ازبن و ازپــــايه برافکن

بــا پـرورش کـــارشنـاسـان گـرانسنگ
پژواک صنـاعــات، بـــه کـــوه وکمرافکن

آزادي گفتــاروقلــم راه نجـــــــات است
بر دامنه کشـــور از ايــن نــي، شکرافکن

تـرفنــد ودغلبـــازي ونيــرنگ ميــاموز
ازعلم وعمــل ســايه براين بـوم وبــرافکن

بـــرصفحـه تـــاريخ نياکــــان نظرانداز
اي پــــوروطن، ديــده بــه کـــــارپدرافکن

گه گوش به اخبـــار مروج الذهب آويز
گــه چشـــم بــــراوراق حبيــب السيرافکن

درس شــرف ازخواندن شهنامه فراگير
پـس همچـــوتهمتن صفتـــــان، شيرنرافکن

نيـــــروي شگــــرفي زره کشف معادن
از زيـــر زمين گيـرو بـــه بــــام قمرافکن

فـرزند فراخـوان بــه فـراگيري فرهنگ
زيـــن خلعت فرخنــده براو زيب وفرافکن

ننگ است کـــز اقوام دگــر پست ترآيي
در ننگ زدايي سروجـــــان در خطرافکن

رنگ غرض و حقد ز افکــار فروشوي
نقــش ادب و فضــل به ديــــوار و درافکن

مگراي به تعطيل و تن آســايي وسستي
بـــــرخيز و زپـــــا اين شجر بي ثمرافکن

بيکــاري وبيعــاري و آســــان طلبي را
ننگ بشر انگـــــار وبه دور از بصرافکن

ايـــران بود از کثـرت تعطيل زيــانکار
اين رسم زيــــان خيز به زير از زبرافکن

هر بــــار وظيفت که به دوش تو نهادند
مردانه بـه منزل برو، بي شور وشرافکن

کمتـرنــه اي از ديگــر اقــوام به تحقيق
بـس غلغله در خـــــاور ودربـــــاخترافکن

تقوا وتعهد بــه جز اخلاص عمل نيست
شــــــالـوده اخـلاق، بــــه علـم وهنرافکن

دلداده فرهنگ،اديب از دل و جان باش
بـــردامــن اربــــــــاب ادب شعـــرترافکن

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.