skip to Main Content

31

اى خوشا با تو راه پيمودن
باب گفت وشنود، بگشودن
اى خوشا با تو در هواى وصال
رهِ دل عاشقانه پيمودن
صبحگاهى به برگ ريزِ خزان
از زبان تو راز بشنودن
برگ ها زير پاى افشردن
كفش ها روى خار فرسودن
در بر چون تو دلبرى شيرين
پاىِ نخلى بلند آسودن
جاى گل هاى پژمريدة باغ
محو آن روى لاله گون بودن
كاستن از غم و پريشانى
بر سرور و نشاط افزودن
سرنهادن به روى سينة هم
اشك شوق از دو ديده پالودن
آخر اندر كنار هم خفتن
لب به لب هاى يكدگر سودن
« اديب » پاس اين خاطرات را چو
غزلى دلنواز بسرودن