skip to Main Content

سرمـــــــــــــــــايه ي عيش جاودانستسرمـــــــــــــــــايه ي عيش جاودانست
تا زنده به قصد كــــــــــــــــــامرانيستتا زنده به قصد كــــــــــــــــــامرانيست
اسبـــــــــاب نشــــــــــــــاط زندگانيستاسبـــــــــاب نشــــــــــــــاط زندگانيست
اكسير حيـــــــــــــــات در كف اوست
بــــــا دوست دويده در رگ و پوست
چون شــــــاخ تهي ز برگ و بار استچون شــــــاخ تهي ز برگ و بار است
بـــــــــــــــا مرده دلي قرين و يار استبـــــــــــــــا مرده دلي قرين و يار است
از بزم كمـــــــــــــــــــال، بركنار استاز بزم كمـــــــــــــــــــال، بركنار است
از پرتــــــــــــــو دلفروز اين مهر
روشن گردد حيــــــــــات را چهر
گلزار و چمن بسي طــــــــــــــــــربناكگلزار و چمن بسي طــــــــــــــــــربناك
شب بوي تر و بنفشه در خــــــــــــــاكشب بوي تر و بنفشه در خــــــــــــــاك
در طرف چمن به قــدّ چـــــــــــــــالاكدر طرف چمن به قــدّ چـــــــــــــــالاك
در نيمه ي دوم بهــــــــــــــار است
كــــاين گونه جهان بهشت وارست
دل را به هواي يـــــــــــــــــــــار خوانددل را به هواي يـــــــــــــــــــــار خواند
بس نغمه ي خـــــــوش «هزار» خواندبس نغمه ي خـــــــوش «هزار» خواند
از دفتر نوبهـــــــــــــــــــــــــــار خوانداز دفتر نوبهـــــــــــــــــــــــــــار خواند
مـــا را سر سير باغ و صحراست
دل در طلب بُــتــــــــــي دلاراست
ســــــــــــــــازد دل از اشتياق، بي تابســــــــــــــــازد دل از اشتياق، بي تاب
گرديده درون صـــــــــــــــــــــافي ِ آبگرديده درون صـــــــــــــــــــــافي ِ آب
در پرتو دل فـــــــــــــــــــــروز مهتابدر پرتو دل فـــــــــــــــــــــروز مهتاب
دلبسته ي عشق و كــــــامراني
سرمست ز بــــــــاده ي جواني
خوش منظره و طـــــــــــــراوت انگيزخوش منظره و طـــــــــــــراوت انگيز
از دست رود عنــــــــــــــــــــان پرهيزاز دست رود عنــــــــــــــــــــان پرهيز
ناب و گس و خوشگــــــــــوار و لبريزناب و گس و خوشگــــــــــوار و لبريز
خــــــوش آتش عشق بر فروزد
آرام و قـــــــــــــرار ِ دل بسوزد
در غرفه ي پــــــــــــــل نشسته با سازدر غرفه ي پــــــــــــــل نشسته با ساز
ســـــــــــــــــــــــر مي دهد آن بلند آوازســـــــــــــــــــــــر مي دهد آن بلند آواز
از دور به گـــــــــــــــوش مي رسد بازاز دور به گـــــــــــــــوش مي رسد باز
الحق كه فرح فزاي جــــــان است
باب دل عـــــــــــاشق جوان است
آن سوي كــــــــــــه بيشه اي مصفاستآن سوي كــــــــــــه بيشه اي مصفاست
او را كــــــــــــه نواگري خوش آواستاو را كــــــــــــه نواگري خوش آواست
با شعر تري كــــــــــــــه بس دلاراستبا شعر تري كــــــــــــــه بس دلاراست
گـــه گـــه شكند سكوت را باز
ردّ و بَــدَلِ ســـــــــرود و آواز
پاكيزه نسيم نــــــــــــــــــــــــــــوبهاريپاكيزه نسيم نــــــــــــــــــــــــــــوبهاري
فارغ ز صفــــــــــــــــــــاي لاله زاريفارغ ز صفــــــــــــــــــــاي لاله زاري
شعر و ني و تـــــــــــــــار و آب جاريشعر و ني و تـــــــــــــــار و آب جاري
خوش بـــاد كسي كه بي خيالست
بـــــــا دلبر خويش در وصالست
از شيوه ي عـــــــــــــــــــاشقي دل آگاهاز شيوه ي عـــــــــــــــــــاشقي دل آگاه
مسحور جمــــــــــــــــال و جلوه ي ماهمسحور جمــــــــــــــــال و جلوه ي ماه
از ساز نشـــــــــــــــــــاط بخشِ دلخواهاز ساز نشـــــــــــــــــــاط بخشِ دلخواه
در آرزوي وصــــــال ياريست
سودازده ي رخ نگـــــــاريست
عشقش به يقين به ســـــــــــــاحل آوردعشقش به يقين به ســـــــــــــاحل آورد
بر ســــــــــــــــاحت خاطرش گذر كردبر ســــــــــــــــاحت خاطرش گذر كرد
شوري بـــــــــــــــــه دلش بساط گستردشوري بـــــــــــــــــه دلش بساط گسترد

از بخت كند خــــــداش خرسند
با يــــــــــــار خجسته فالِ دلبند

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.