پس از قيام دلاورانه ملّت قهرمان ايران در سیام تيرماه 1331 كه منتهی به استعفای «احمد قوام» و تجديد زمامداری دكتر محمد مصدق گرديد اين قصيده در ۳۱
تيرماه سروده و منتشر گرديد در راديو نيز قرائت شد.
به خاكِ پاك شهيدان درود باد درود
كه روحشان همه اندر جوار حقّ آسود!
به ويژه خاك شهيدان روز سیّ يم تير
كه تير دشمن از آنان به قهر، خون پالود!
به سوگ قامت دلجويشان كه شد در خاك
روا بود كه من از ديده برگشايم رود!
روان شدند به نزهت سرای خُلدِ برين
جماعتی كه خداشان به رخ دريچه گشود!
به داغِ مرگ عزيزان و زادگان دلير
فسرده مام وطن اشك غم به خون آلود!
به پاس رايتِ فرخنده فّرِ آزادی
بسا جوان كه علم كرد قد وجّدِ فرمود!
بسا كسا كه در آن گيرودارِ هول انگيز
ز بيم كاست ولی برمقاومت افزود!
چه سينه ها كه هدف شد گلوله باران را
به تيرِ آن كه دل اش تيره ابرِ قيراندود!
چه مغزها كه فرو ريخت تيرِ خون پالای
چه پوستها كه ز تن كند تيغِ خون آلود!
چه جامه ها كه كفن شد به قامت احرار
چه جُثّه ها كه نگون شد گسسته تار از پود!
به دست دستهای از دوستان خصم آيين
شدند كشته گروهی و دشمنان خشنود!
به دفع نهضت ملی به پای كبر و ريا
رقيبِ زخمی ايران رهی دگر پيمود!
بدين خيال كه آزادگی شود در بند
بدين اميد كه مردانگی شود نابود!
وليك غافل از آن كز قيامِ خلقِ رشيد
رقيبِ غائله پرور ز پا درآيد زود!
برآيد از صفِ ملّت خروشِ فتح و سپس
نوای شوق برآيد به ناله دف ورود!
دلاورانِ وطن خوش به خاك و خون غلتند
كه روسيّه نروند از جهان گَهِ بدورد!
نهند يكسره سر برفراز نيزه وليك
به پيشِ خصمِ دغلِ سرنياورند فرود!
درود باد بر آن يكّه تازِ عرصه حقّ
كه جاودان، به برِ عّز و افتخار، غُنود!
درود باد به روح شهيدِ آزادی
كه گوی فخر و مباهات، از ميانه ربود!
ز خون خويش هر آن كو نگاشت نام وطن
به نامه ثبت كند نام وی سپهر كبود!
بهوش باش كه سودای جنگ با مردم
برای هيچ كس اندر جهان ندارد سود!
كنون به شكر تنعّم ز غرفه های بهشت
به اشتياق نيوشد شهيد، بانگِ درود!
درين ديار اديبا هماره تا به ابد
به قلب پيرو جوان بیخلاف و گفت و شنود!
خجسته آتش مهر وطن فروزان باد
وزو به ديده دشمن فلك رساند دود!