خبرگزاری میراث فرهنگی –
| کد خبر : | ۱۰۱۴۶۳ | زمان مخابره: | ۱۱ : ۲۸ — ۱۳۹۱/۷/۲۵ |
خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ جشن‌نامه عبدالعلی ادیب برومند به‌منظور هفت دهه فعالیت ادبی و فرهنگی منتشر می‌شود. مجموعه شعرهای این شاعر ملی معاصر با نام‌های «ناله‌های وطن»، «حاصل هستی»، «پیام آزادی»، «دردآشنا»، «سرود رهایی»، «راز پرواز»، «مثنوی اصفهان»، «روزگار دژم» و «پژواک ادب» به چاپ رسیده که بیشترین قسمت اشعار وی میهنی و ملی است.
«شاهین آریامنش» باستان‌شناس و فعال عرصه فرهنگ با خبر انتشار جشن‌نامه «عبدالعلی ادیب برومند» شاعر ملی ایران به CHN گفت: این کتاب به پاس هفت دهه فعالیت ادبی و فرهنگی و همچنین تلاش‌های قلمی و قدمیِ استاد عبدالعلی ادیب برومند در راهِ سر بلندی ایران و آزادی و ضدیت با استبداد و استعمار منتشر می‌شود.
وی افزود: استاد برومند جایگاه ارزنده و والایی در شعر معاصر ایران دارند و مجموعه شعرهایی از وی به نام‌های «ناله‌های وطن»، «حاصل هستی»، «پیام آزادی»، «دردآشنا»، «سرود رهایی»، «راز پرواز»، «مثنوی اصفهان»، «روزگار دژم» و «پژواک ادب» به چاپ رسیده که بیشترین قسمت اشعار وی میهنی و ملی است از همین روی مردم ایران به وی لقب شاعر ملی داده‌اند.
گردآورنده ی این جشن‌نامه ادامه می‌دهد: در این جشن‌نامه نخست به زندگی، آثار و کتاب‌شناسی استاد ادیب برومند پرداخته شده و در ادامه مقاله ها و یادداشت هایی از استادان و پژوهش‌گران پرآوازه‌ی ایرانی در زمینه ی ادبیات، تاریخ، باستان شناسی و …گنجانده شده است.
محمد ابراهیم باستانی پاریزی، محمد تقی راشد محصل، ژاله آموزگار، محمود امیدسالار، محمدتقی فاضلی، احمد اقتداری، احمد مهدوی دامغانی، پروین پورمجیدیان، حمید یزدان پرست، فریدون جنیدی، مظاهر مصفا، احمد سمیعی از جمله افرادی هستند که مقالات و یادداشت‌های آن‌ها در این «جشن‌نامه» منتشر می‌شود.
این درحالی است که باستان شناسان نیز در این جشن‌نامه سهم قابل توجهی دارند چنانچه مقالاتی از کامیار عبدی، مهرداد ملکزاده، حکمت الله ملا صالحی، احسان یغمایی، مهدی رهبر در این جشن‌نامه منتشر می شود.
گفتنی است عبدالعلی ادیب برومند در بیست و یکم خرداد ماه ۱۳۰۳در شهر« گـز» از شهرستان برخوار اصفهان به‌دنیا آمده است. پدرش مرحوم مصطفی قلیخان برومند از خوانین گـز بود که از حسن خط و مقدمات زبان عربی و آگاهی های تاریخی بهره داشت. ادیب تا سن ۱۶ سالگی به نثر نویسی اهتمام می‌ورزید اما از ۱۷ سالگی بیشتر به شعر و شاعری روی آورد وبا علاقه و دلبستگی به شاعران و اشعارشعرای دوران مشروطه خواهی برای ادامهُ آن سبکِ نوپا از جهت موضوع و مطلب که دیرینگی نداشت و مسائل اجتماعی را موضوع شعر قرار می داد.
منبع :خبرگزاری میراث فرهنگی