skip to Main Content
  • شعر

درد آشـــناي عشـــقم و دارم هــواي درد
آيينـــه اي ست عشق، ســـراپا نماي درد
دردا کـــه در قـــلمرو ِغربــتسراي جمع
يـک تـن نـديــده ام کـــه بود آشنــاي درد
در مـجمعي کــه دردشنـاسي نمانده است
بـــا من بــگوي کزکـه بجويم شفـاي درد
در زيــر تــازيـانۀ وجدان به حکم عشق
مـن مــــبتلاي رنـــجم و دل مـبتلاي درد
آنجــا کـه جـــاي جلـوۀ بيدرد مردم است
جـــزدرد نــيست بهرمن آنجـا دواي درد
شـــرح کــدام درد دهـم بـا زبـــــان شعر
يک درد نيست درد ِ قصيدت سراي درد
در قحط سـال درد سلامت زکس مجوي
کـاين خود بود مسبب ِ بس مـاجراي درد
درد من از فنــــــاي متاع ِ فضيلت است
کـآن سخت علتي ست ز بهــر بقـاي درد
درد ار نبـــود فکـــر ِ مــداوا به سر نبود
انــديشه پــــا گــرفت بـه زيــرلـواي درد
آنجــا کــه بي رگان ز تن درد رگ زنند
ايثـــــارجــان و مـــال بود خونبهاي درد

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.