درودی فرستم به ورزشگران
بهین قهرمانان راد و جوان
«المپیک» را داده فَرّ و شکوه
به آیین دیرین هر پهلوان
به جایی کز اقصای گیتی درو
تماشاگرانند هر سو عیان
به جایی که بس قهرمانان آمدند
هماورد جویان، کران تا کران
همه برتری را شده خواستار
به نیروی مردانه از دیگران!
رده بسته بهر تماشا همه
که کی ؟ از کجا خوش برآرد فغان
درین پهن میدان پُر های و هو
که هر چار سالی گشاید میان
جوانان زور آزما مرد و زن
ز هر گونه ورزش دهند امتحان
دونده گروهی چو اسب سَبَق(۱)
به نیروی پای و تنِ پر توان
گروهی به کُشتی هم آویزِ هم
گمارنده زور، آن بر این این بر آن
گروهی هم از وزنه برداشتن
نمایند نیرو فزون از گمان
گروهی دگر هم کنند آزمون
نشانه زدن را به تیر و کمان
در آیند گُردانِ ایران زمین
درین پهنه مانند شیر ژیان
زن و مرد ایرانیِ پاکزاد
به تن زورمندانِ روشن روان
به زانو درآرند همتای خویش
به نیروی ایمان و عزم گران
تنی چند از ین پهلوانانِ یل
گرفتند از دستِ داور نشان
نشانهایی از زر و برخی ز سیم
نمودارِ شایستگی در جهان
فَری بر چنین یادگاران راد
ز دوران ساسان و عهد کیان
که از فخرشان سهمی آمد به چنگ
درین پهلوانی چو دیرین زمان
به ایران و پروردگانش درود
خدایش بنیرو کند جاودان
————————
۱-اسب سبق: اسب مسابقه ای