هنگامى كه در شهريور ماه ۱۳۵۹ ارتش عراق به فرماندهى صدام حسين رئيس جمهورى عراق به ايران حمله
كرد و از مرزها گذشت اين قصيده سروده شد.
روز جنگ است
اى دليران وطن، روى به پيكار كنيد
خاك ايران تهى از دشمن خونخوار كنيد
حمله ور گشت به ما لشكر «صدامِ» پليد
بهر دفعش زدل و جان همه پيكار كنيد
گشت همسايه دونپايه، گرانسر با ما
دفع ناجورى اين جارِ سبكسار كنيد
اى جوانان دلاور ز پى دفع عراق
عِرقِ ملّى به تن از عاطفه بيدار كنيد
خيره صدام نگون بخت به ما صدمه زنست
مسندش را به دو صد صدمه نگونسار كنيد
غلطى كرد فزون از دهن، اين سردَمدار
دهنش خرد و سرش بر زبر دار كنيد
خصم غافل سپراندازىِ ما سهل انگاشت
كاربر دشمن غفلت زده دشوار كنيد
جان نهاده به كف و حمله ور از چار طرف
تازيان را بِدر از معركه ناچار كنيد
روز جنگ است، شما نادره مردان رشيد
سزد ار همت مردانه پديدار كنيد
به مددكارى نيروى «هوانيروزى»[۱]
روز نيروى عدو را چو شب تار كنيد
همه همدست به اِمدادِ قواى زرهى
برصف خصم دغل حمله به يكبار كنيد
خاكِ ميهن همه سازيد بر او دام هلاك
به گريزش ز چنين مهلكه وادار كنيد
سيلِ جوشنده بود همت كوشنده جنگ
اى به جنگ آمدگان كوشش بسيار كنيد
تا نگردد ز شرف پيكر هستى تان عور
ياد از اين نكته «النارُولاالعار»[۲] كنيد
بهر ديدار عروس ظفر از حجله بخت
با همه صف شكنى تكيه به دادار كنيد
بوى خون آيد از اشعار ظفريارِ «اديب»
هر زمان ياد، ازين حربه خونبار كنيد
[۱]. هوانيروزى: نيروى هوايى سپاه. [۲]. آتش را مىپذيرم و عار را نمىپذيرم.