زن که نیکوتر نگار صانع اکبر بود
کارگاه صنع را والاترین منظر بود!
زن که نقاش ازل را هست نقشی بی مثال
عالم ایجاد را سرلوحه دفتر بود!
صنعت داور که در صورت چنین باشد ظریف
همچنان باید به سیرت درخور داور بود!
سیرت نیک ار نباشد نقش ایزد را پدید
پس چه فرق این نقش را با نقش صورتگر بود؟
زن سزد گر چرخ عصمت را بود تابنده مهر
زن سزد گر برج عفت را مهین اختر بود
زن سزد گر بر سریر مردمی گیرد قرار
زن سزد گر بر سر نوع بشر افسر بود
چون به عفت خو کند بر آسمان جوید مقر
چون به تقوی رو کندِ افرشته ئی دیگر بود
زن چو خوی نیک را با روی خوش سازد قرین
بر فلک پرواز گیرد با ملک همبر شود
خوی والایش براه خیرخواهی رهنمای
روی زیبایش زبهر شوی جانپرور بود
ور ندارد حسن خلقت لیک دارد حسن خلق
در خور تحسین خلق از کهتر و مهتر بود
بانوی خوب آن بود کورا بود دامان پاک
نی کسی کو پرنیانی رخت و مه پیکر بود
آن که باشد در نهادش آتش دین شعله بار
برگ دنیا پیش چشمش،تل خاکستر بود
زن سزد گر در ره تحصیل انسانی سیر
پیرو رسم گرامی دخت پیغمبر(ص) بود
از کمالات و فضایل آنچه شایان زنست
جمله مضمر در نهاد همسر(حیدر) بود
زهره زهرای برج آفرینش کز ازل
از وجودش ساحت افلاکیان ازهر بود
گوهر دریای عصمت ،بانوی فرخ تبار
کز اصالت صاحب والاترین گوهر بود
جامع دانائی و مجموعه برتر صفات
آن که جمع بانوان را برترین سرور بود
آن که روح پر فتوحش در حریم پاک انس
مایه آرام روح ( فاتح خیبر ) بود
بر سر خیل ملایک بال رجحان گسترید
آن که از ایمان و قدسش نازنین شهپر بود
دخت پاک مصطفی،جفت نخستین راهبر
آنکه مام یازده بیداردل رهبر بود
دختری معیار دخت و همسری میزان جفت
مادری مصداق مام و به زهر بهتر بود
مادری کز تربیت دامان (زینب) پرورش
پرورشگاه یکی مردانه فر دختر بود
آن که در حِجرش(حسن) بالید با خلق حسن
وانگهی احسنت خلقش واصل از هر در بود
آن که مردی چون (حسین) از شیر پاکش پرورید
کو بمیدان بس دلاورتر رشیر نر بود
همسر شیر خدا ، در یتیم مصطفی ص
آنکه مادر مردگان را مهربان مادر بود
عصمت و تقوی ز نامش کسب جاه و فر کند
دانش و ایمان ز فرش جمله نام آور بود
التفاتی نیستش بر زیور سنگین بها
زآن که او را دین و ایمان خوشترین زیور بود
بهر ارباب مصائب چاره جوی و غمگسار
بهر ایتام و ارامل،بهترین یاور بود
خرمن مه در بر قدرش بود چون پر کاه
کز جلالت ماورای گنبد اخضر بود
در طهارت صادق آمد، در دیانت استوار
هر زنی کو پیرو صدیقه ی اطهر(ع) بود
طبع گویا شاید ار گردد ثناگوی(ادیب)
کو گرامی دخت احمد ص را ثناگستر بود