این غزل را به مناسبت زادروز فرخنده ی شاعر ملی ایران استاد ادیب برومند در سایت منتشر می کنیم.
بي خبر مانديم و از دور زمان ، سالي گذشت
سالي از دوران عمر ما ، به احوالي گذشت
همچنان كامسال گفتي : رفت سالي اي دريغ
سال ديگر نيز گويي : حسرتا، سالي گذشت
سالي از دورانِ هستي رفت آن سان با شتاب
كز برِ ما مرغكِ رنگين پر و بالي گذشت
دلفريبي هاي گيتي پيش چشم آرزو
نرم نرمك، همچو مار خوش خط و خالي گذشت
شاهد آمال را، در بر نياسوديم و آه
كز بر آئينه ي دل ، عكس آمالي گذشت
ساعتي كز وصلِ ياري شور و حالي داشتيم
اي خوش آن ساعت كه با نيكو ترين حالي گذشت
در كتاب دهر خواندم، كاندر اين محنت سراي
هر كه آمد چون الف سرگشته چون دالي گذشت
جز غباري نيست باقي ، ز آن مير شهسوار
كاندر اين دشت فنا، با ناز و اجلالي گذشت
زين گذرگه چون كه مي بايد گذشت آخر اديب
خوش گذشت آن كز هواي فرّ و اقبالي گذشت