نگارشگر عشق

آن چنان شيفته‏ ام كز تو جدايى نتوانم
هم از آن چشم فريبنده رهايى نتوانم
تو همه مهرى و گيرى همه گه راه وفا را
با تو من شيوه بى ‏مهر و وفايى نتوانم
ساز و برگى كه ز عشق است همين بس بُوَدم بس
من دگر شكوه ز بى‏ برگ و نوايى نتوانم
من نگارشگر عشقم كه جدا از رخ يارم
چنگ «اسليمى» و گل‏هاى «ختايى» نتوانم
هوس‏ آلوده و آن‏گاه زمين‏ بوس درِ عشق
من دگر با چو تويى سر به هوايى نتوانم
شد فراموش مرا قصه بى‏ مهرى ياران
كه در اين باره دگر قصه‏ سرايى نتوانم
از سرِ خامه من نقش سيه مى ‏نتراود
كه به جز پيروى از رنگ حنايى نتوانم
از خدا يافتم اين گنج محبت كه تو باشى
شكر اين فيض كرامندِ خدايى نتوانم