.چکامه ای به یاد روانشاد استاد ادیب برومند
سراینده هما ارژنگی
ز بستان ادب پر زد یکی مرغ غزل سازی
ادیبی نرم خو یاری ظریفی نکته پردازی
چنان انگشتری رنگین نگین ها بر جبین بودش
جوانمردی و خوش خویی برومندی و طنازی
خردمندی خدا باور همیشه پیرو یزدان
هماره در ره میهن مرامش عشق و جانبازی
به روز تار ایران. نغمه اش گلبانگ ازادی
فراز اندیشه او پرچم مهر و سر افرازی
چو برقی خنده زد یکدم وزان پس پای در ره شد
به راه مبهمی کان را نه پایانی نه اغازی
نکو نامی در این دنیا به کف اسان نمی اید
در این وادی به هر منزل سری باید که در بازی
ادیبا شاد بادا بر تو این نیکو سر انجامی
که با نیکو سرانجامان گیتی نیک انبازی
تهران نوزدهم خرداد هزار وسیصد و نود و شش
هما ارژنگی