روزنامه اطلاعات تاريخ انتشار: دوشنبه ۷ دي ۱۳۹۴-۱۶ ربيع الاول ۱۴۳۷ـ ۲۸ دسامبر ۲۰۱۵ـ شماره ۲۶۳۳۷
چيست در ايام، بهترينه علايق
تا كه بدين عُلقه دل نهند خلايق؟
عُلقه پاكي كه بي عوارض طاري
فكر تو را ره دهد به كُنه حقايق
پرورَدت همچنان درخت برومند
رونق باغ و بهار و زيب حدايق
بستُردت گردها ز لوحه خاطر
گَرد غم روزگار و غفلت سابق
دير زماني چو بِگروي به طريقش
اوست چو جانانهاي چنان كه تو عاشق
اين چه علاقه است و بهر چيست دلاويز؟
بهر متاعي است بيگزندِ عوايق
اين چه متاعي است بيبديل و همانند
بيخطر از دستبرد رهزن و سارق
چيست متاعي چنين مبارك پيوند؟
اين بوَد آن علمِ با عمل شده لاحق
علمِ متّوج به تاج معرفت حق
علم مقيد به جلب رأفت خالق
علمِ مبرا ز انتساب رُعونت
علم منزه ز كيد و شيدِ منافق
كيست بدين علم در زمانه مسلم
غير جناب امام جعفر صادق؟
پاك و منزه ششم امام تشيع
خواجه دينپروران و بر همه فايق
شاخصي از اهل بيت پاك پيمبر
جِدّ بليغش به سعي جَد متوافق
علم لدّنيش بود و مكتسبش نيز
گستره فضلش آفتاب مشارق
پير خرد بر درش چو قاري ابجد
عالِم كل در برش چو طفل مُراهِق۱
طورِ معالم منوّر از قبساتش
كوه مَكارم به وزن او متطابق
مسندِ ارشاد، زيب و زيور از او يافت
كرد مسخر جهان به منطق ناطق
پايهاي بنيان نهاد مذهب حق را
كرد ستون هاش آهنين به مواثق۲
فكر متينش نويدِ حل مسائل
رأي رزينش كليد گنج مغالق۳
محضر درسش هماره بود چو كانون
گرم ز انبوه عالمان مناطق
در ره دين هركجا مضيقه عيان گشت
فكرت او بود رهگشاي مضايق
زد ز سر صدق، پشت پا به حكومت
كرد به ارشاد خلق، طيّ طرايق
كار سياست رها به دنيويان كرد
وز پي دين زد قلم به شرح دقايق
مسأله گفت آن كه متكي به خدا بود
مظلمه بُرد آن كه مُنتَسب به دوانق۴
در ره فرهنگِ دين مجاهده پيوست
گشت در اين اشتغال، راتق و فاتق
دعوت بومسلم از براي خلافت
هيچ نپذرفت آن حفيظِ وثايق
بود پريشيده فقه مكتب و آيين
كرد بسامان، سوابقش چو لواحق
تا كه كند رختِ نو به پيكر اسلام
كرد برون ز آستين جبّه، مرافق
روح پيمبر قرين بهجت و شادي است
از هممِ اين چنين نواده لايق
تا كه شكوفد به باغ، نرگس شهلا
تا كه برويد به دشت، تازه شقايق
مذهب او باد در امان ز موانع
سايه او باد بر رئوس و مفارق
گشت رهاورد حج عمره،«اديبا»
اين اثر نغز بهر اهلِ ذوائق
پينوشت ها: ——————-
۱. طفل نابالغ
۲. استوار دارندهها
۳. دشواري ها
۴. مقصود «منصور دوانقي» خليفه آن زمان است كه دشمن امام بود.