skip to Main Content
  • شعر

وکیل پوراندخت برومند

اى دختر نازنين دلبندم
اى برتن و جان عزيز پيوندم

اى از تو نشاط روح شادابم
اى از تو رضاى طبع خرسندم

اى از تو به دل بسى تّسلايم
اى از تو به لب همى شكر خندم

تو گنج مكارم و كمالاتى
از توست ذخيره بِه زياكندم[۱]

نزد تو چنان خوشم كه در گلشن
دور از تو چنان بُوَم كه در بندم

تو زبده وديعه خداوندى
من محوِ عطيّه خداوندم

تو مظهرى از خِصال نيكويى
اى خوى تو مايه خوشايندم

با خيلِ فرشتگان هماوازى
اى دخت فرشته خوى دلبندم

بادام به مغز گر شد آكنده
من دل به محبت تو آكندم

تو شاخ شكوفه بار نوروزى
من باغِ اميدوارِ اسفندم

با همت و عزمِ آهنين مردى
مانا به يقين تويى همانندم

من واژه فاخرى اگر باشم
حقّا كه تويى بهين پَساوندم

خوشخوى ‏وخداشناس‏ و محجوبى
دانى كه بدين صفات پابندم

بى ‏شائبه دوستدار ايرانى
كز ياد نبرده ‏اى ز من پندم

آيينه عصمت و وقارى تو
اى پاكنهاد و خوب فرزندم

از كيد و فريب و كينه‏ بيزارى
چون من كه رها ز قيد ترفندم

زادى دو نواده بهر من دلجو
هشدار كه دوستارشان چندم

خواهم ز خدا ترقى ايشان
كز خويش بسى هنر نمايندم

عمر تو «اديب» خواست سالىصد
اى نخل ثمردهِ برومندم

علمده ـ خردادماه ۱۳۷۲

======================================

[۱]. ياكند: ياقوت