skip to Main Content
  • شعر

شــــدم راهي شهـــر مــــــــــازندران    کــــه بس خرميهاست در وي نهان
رهــش پيــچ در پيــچ و نــــا مستقيم    ولـي خـــــــاطــرآرا ز خـــرم نسيم
در آن پيچ و خمهــاش هر سو عيان    بسي چشمک انـــــداز سبزينه سان
بسي کــوه هــــــــا ســــر بـرافراشته    بـــــه گـــوش فلــــک رازها کاشته
بســـــــان دژآگـــــــاه کيـــن تـــوخته    بـــه هم خشمگين ديده بـر دوخته !
گــراينــده زي خشـــم جنگــــــاوران    نهيـــب افـکـن انـــدر دل اژدران !
بـــــه چشمــان کــــــاونده راز جوي    نمايد ز ديرين زمــان هاي و هوي
دل آگـــــاه دانـد کـــــه کهســــار پير    چهــــــا ديده در روزگــــاران دير!
پــس آنگه بــر و بـــوم مـــــازندران    پــديــدار شــد چــــون دلارا جنــان
همــه هــرچــه ديـدم در آن سرزمين    فرح بود و شـور و نشاطش رهين
همـــــه خـــــرمي از پــس خـــــرمي    ز هـــــر ســـو فراوان گل موسمي
ز بـــام فلک سبزه تــا روي خـــاک    تنيده درختـــــان بــه هم شورنــاک
پس انبــــوه جنگل فـــراگـــرد کـــوه    کز انبوهي اش کــــوه شد در ستوه
درختــان ز بــاران همه شسته روي    دل افروزخـاطر، صفا بخش خوي
ســـرازيـــر ديـــــــدم بـســـي آبشــار    چو يک رشته دُر از بــر کـوهسار
به هرشاله زاري که خوش کردحال    شده پهن يک سبزگــون طاقه شال
شـدم رهسپر تـــــا بـــه دريـــــا کنار    نشستم بـــه ســــــاحل بسي دلفکـار
فـرستـــــادم آنگه بـــه دريـــــا درود    رســـــانـدم سـلامـش ز زاينده رود
بـــــدو گفتـم اينـک من از روي درد    سخــن دارم اي پــــروراننــده مـرد
کنـــون آمــدم بـــــا دلــي غــم سراي    بــــه نزد تـو اي بحرغـرش گـراي
بگفتم بــدو بـــا دلــي پــــــــر زخشم     روان بر رخـم اشک جاري زچشم
کـــه اي ملک موروث ايــران زمين    زهنگـام « کـــورش» يل پاک بين
بـــه هنگـــــام داراي کيــوان سـريـر    تو بودي از ايــران ز بـــالا و زير
تــو را بــود کشتي از ايـران فــزون    بــــــــازارگـــــــاني و جنگي فنـون
پس از قـرن هـا فرمـان آراي روس    بــه تـو دست يازيد با بوق و کوس
بــه نيمي ز تــــو گشـت فـرمــانـروا    پس ايــران بـــــه نيم ديگر کـدخـدا
پـس از چنـد پيمــان ستـوار و سخت
ز روسيه شد بـــــارور اين درخت
کـــه نيمـي ز دريـــا از ايـــران بـود
بــر اين حق بسي سخت پيمان بود
شــد آنگـــــاه ميثـــــاق هـــــاي پسين
فزون تر ز ستواري از پيش ازاين
کنــون بـــــا فــروپـــــاشي شــوروي
شــد ايــران دريـن مــاجـرا منزوي
ســه کشور برون آمد از بطن روس
هـــــم داده دسـت فريـب و فسـوس
بــــه همراهي روس پيمــــان شـکـن
فـــراهشته پـــــــــــــا از گليـم کهـن
نمـــودنــــد دســـت تجــــــــاوز دراز
به ميراث ايـــــران ز نيرنگ و آز
ولــي غـــــافل از ايـن کـــه ايرانيـان
ز حـــق نگذرند ار بپـــاشد جهــان
کنون خلق ايـــــران بــه خشم اندرند
کــــه از چـــالشي سخت برنگذرند
پـــذيـــرا نگـــردنـــد خــــرد و کلان
کـــم از نيمي از بحــر مـــازنـدران
کـرا زهــره بــــاشد تجـــــاوز گـري
بـــــــه ميراث ايرانيـــــان سرسري
بجوشيم و کـــوشيم تـــــا پــاي جــان
ستـــانيم حق خــود از حـــق بــران
پـــذيـــرا نئيــم آنچنــــان جــــــاي را
کـــه يـــــاد آورد ترکمنــانچــاي را
بـــــه رسـوايــي هـــــر دغلباز پست
کنيـم آنچـــه مـــــا را بـرآيد زدست
بــه رفــق و مـدارا ، جنـگ و ستيز
بـــرانيم دشمن بــــه پـــــاي گـريـز
هــــر آنکو در ايـن ملک فرمــانرواست
جــز اين گر کند در خـور صد جفـاست

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.