skip to Main Content
کارگر

ضمن تبریک روزجهانی کارگر ،  قصیده ای را که به مناسبت روز کارگر در اردیبهشت ماه ۱۳۵۶ توسط شاعر ملي ايران شادروان استاد اديب برومند سروده شده است تقدیم می کنیم به همه زحمتکشان ایران زمین .

 

حاصل از   دسترنج  کارگر  است
هر صناعت که مانده از بشر است
بازوی      کارگر      توانا       باد
که توانبخش   بازوی   هنر    است
آن که قدرت   به   کارگر    بخشید
کارفرمای       قادرِ   قَدَر      است
قوّت           بازوان         کارگری
حرکت بخشِ  چرخِ جاه و فر است
کارگر        باغ       آفرینش     را
ثمر انگیزْ     نخلِ    بارور    است
تیشه اش    قلب  کوه      را    آماج
سینه اش    تیغ ظلم را  سپر  است

هر بنایی که سر به چرخ افراخت
پایه اش روی دوش  کارگر   است
هر کجا شهر و  روستایی    هست
هم ازو ماندگار  و   مستقر   است
کوه  را   در    ثبات،      هم   پیوند
باد را در     شتاب   هم سفر است
زان بود خنده    بر   لب تو  که او
خنده زن بر   شمایل    خطر   است
زان بود   خوابِ سایه گاهت خوش
کو به سوزنده آفتاب    ، در   است
رامش   و   سورِ   ما    بدو      پاید
ورنه بی او معاش ، درد سر است
دستش از سیم   و زر تهیست   ولی
رنْجْ فرسودِ کانِ  سیم  و زر   است
دوشش از بار    منّت   است     رها
چون خم از بار زحمتش کمر است
سیم و زر در پناهِ   کوشش  اوست
ورنه سرمایه دار ،  در به در است
عرق    شرم   بر   جبینش     نیست
که   عرق  ریزِ کارِ  پر ثمر   است
رهگذارش   بود  به  کوی    شرف
که به    راه   قناعتش   گذر    است
رنج   او   منشاء  فراغت     ماست
همچو آتش که مظهر  شرر    است
رحمت   اندوز   درگه     حق    باد
راحت افزای    ما که   رنجبر است
همرهش   باد   لطف   بار     خدای
که وجودش  قرین  بار  و  بَر است

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.