کشور بي سرپرست

اين ســـــرزمين کـــه خـــانۀ اجــدادي من استواحســـرتــا کــه مکمن غــولان رهـــزن است
ايـــــران مـــا كــه گــلشن عيش ونشــــــاط بوداکنون زفقـروضعف وخرابي، چوگلخن۱ است
واحســــــرتـــا کــه کشوربي ســـرپـــــرست ماپامـــال جـورودستـخــوش کـــين دشمـــن است
ازتيــــــــره روزگـــــــــاري ايــن ملت ضعيفبـــنگرکــه چشــم دشمــن بدخواه، روشن است
بنگـــــرکــه ازسحـــاب غم وفقــــــــروانـزجارســيل فنـــا، روانــه بــه کــوي وبــــرزن است
ونــــــدردرون کلبــــــۀ تــــــاريک، چشــــم ِمادرانــــــتظــارتــــــابش نــــوري زروزن است
اينجـا ســـراي«کورش»و«جمشيد»و«کيقباد»اينجا مکان«خسرو»و«شاپور»و«بهمن»است
ايــــنجـامقــــام پــــــــيلتـناني بســــــــان «گيو»اينجـــــا کنــــام شيــــــردلاني چو«بيژن»است
اکــــــنـون زســـــــربـه زيـــــري ِاولاد نـاخلفايـــن مـــام پـــير، طوق عذابش به گردن است
ازبــــــعدِ آبـيــــــــاري کِـــشتِ نفـــــــاق وجهلمارافتــــاده آتش حســــــرت بـه خــــرمن است
کـوشــــــاه «اردشير»  کــه گـــــــرتيـغ برکشدآفــــــاق رازقــدرت اولـــــــرزه بــــــرتن است
کـو«رســتم» آنکـــه گــــرزلحـد ســــربـرآورددرجـــــان خـصم، زآتش کين شعله افکن است
يــارب تـــــرحــّمي کـه قلـــــوب فســــــرده رادولــت ســـــــراي لــطف توامــروزمأمن است
دريـاب پـــرورشگــه «زرتشت»راکه سخت

آشــــفتــــه ازچپـــــاول ديـــووهــريمـن است

۱- گلخن = تون حمام

اين شعردردي ماه ۱۳۲۴ هنگامي که دموکرات نمايان آذربايجان به رهبري سيد جعفرپيشه وري وبا حمايت روس ها درتبريزحکومت محلي تشکيل داده بودند اين قصيده سروده شد ودرچندين روزنامه انتشاريافت.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.