به مناسبت سالگرد درگذشت بانو فرنگیس امینی(برومند) همسر استاد ، استاد ادیب برومند قبل از بستری شدن در بیمارستان یادداشتی نوشته اند که ما دست اندرکاران سایت ضمن آرزوی بهبود هر چه زودتر و سلامتی برای استاد و طلب مغفرت برای همسر ایشان این یادداشت را منتشر می کنیم .
هوالعزیز
فرنگیس عزیزم همسر بی‌مانندم، همسر خداشناس و دیندارم از آن روز که در دیماه رخت از جهان هستی بربستی و در ملکوت اعلا با فرشتگان نشستی دقیقه‌ای اعماق فکر و خیالم از یاد تو غافل نبوده و سراچه افکارم جلوه‌گاه حرکات و سکنات و شیوه خانه‌داری تو و تربیت فرزندان بوده است. روزی نبوده است که به مراتب انسانیت تو نیندیشیده باشم و از عواطف انسانی تو در محیط پیرامون و نسبت به همه آشنایان و اقوام و همسایگان احساس احترام نکرده و به روح پاکت درود نفرستاده باشم.
یادم نرفته است که سوره “اذا وقعت الواقعه” را از قرآن کریم هر شب بدون استثنا می‌خواندی و می‌گفتی از نه سالگی تا کنون یک شب نبوده است که نخوانده باشم و من به یاد تو هرگاه این سوره مبارک را می‌خوانم ثوابش را نثار روح تو می‌کنم.
تو با این منش انسانی و خداشناسی اگر همسر من هم نبودی، نمی‌توانستم برای تو احترامی بیش از حد قائل نباشم. فکرت بسیار روشن بود و مسائل اجتماعی را چه خوب تجزیه و تحلیل می‌کردی و در راه و رسم سیاسی همواره همفکر و همسان من بودی، به شعر و ادب چه اندازه دلبستگی داشتی و بویژه به سعدی و کتاب بوستانش عشق می‌ورزیدی. علاقه‌ات به گل چندان بود که هر وقت از باغچه گل زیبای خوشبویی می‌چیدی در ظرف پرآبی قرارش می‌دادی و در یخچال می‌نهادی و می‌گفتی:
«بر سر تربت من بی گل و ریحان منشین»
باری خدایت بیامرزاد و در بهشت برین جایت دهاد
همسر افسرده‌ات ادیب برومند
تصویر یادداشت استاد در ادامه مطلب