به مناسبت ۲۱خرداد زادروز فرخنده شاعر ملی ایران استاد ادیب برومند این سروده از ایشان را به دوستداران ایشان و فرهنگ و ادب ایران زمین تقدیم میکنیم .
من ايرانيم باشد ايران سرايم
به وصف سرايم، قصيدت سرايم
درخشنده فرهنگ ايران زمين را
ستايشگر قدر و فرّ و بهايم
زايران همه شوق پا تا به فرقم
زايران همه شور سرتا به پايم
تو گويى يكى ارغنونم خوش آوا
كه از پنجه اوست دلكش نوايم
به ميراثِ پر ارج دانشورانش
چنان بسته ام دل كه از خود رهايم
هنرهاى زيباى اين سرزمين را
به جان دوستدارم، به چشم آشنايم
پرستم خدا را، ستايم وطن را
كه يزدان پرستم، كه ايران ستايم
به آيين اسلام دارم عقيدت
ستاينده خواجه انبيايم(ص)
به ايمان مسلمان فرخنده كيشم
به دوران وطنخواهِ سنجيده رايم
به مليت آميخت اسلام در من
كه از جان هوادار اين هر دوتايم
اگر چند رستم نژادم به گوهر
دل آكنده از مهر «شير خدايم»
بود گوهرم گرچه سنگين و والا
زبرتر نژادى جدايم جدايم
به هر قوم عزت نهم مرد و زن را
نگويم كه بر جمع ديگر كيايم
ستيهنده ام با بد انديش ميهن
قلم در سرانگشت باشد گوايم
به رويينه عزمم خلل رونيارد
كه چون سنگ زيرينه آسيايم
من و عشق سوزان ايران كه باشد
قوى مايه از مهر ميهن قُوايم
چو من روشناسم به مليّت خود
مرا فخر از آن است در هر كجايم
كيانى فرم، گوهرم پاك و روشن
كه از پرهنر تيره «آريايم»
نياكانم آزادگانند و رادان
نشايد كه دل بگسلم از نيايم
زبى ريشگى كى بود باروبرگى؟
تناور درختم، نه خودروگيايم
نيم بى وطن نيستم خانه بردوش
نه چون لاكپشتم كه فرخ همايم
نهم ارج تاريخ اين بوم و بر را
كه در وى نهانست راز بقايم
نه پيچنده چون پيچكم بر درختى
نه چون شاخ رز متكى بر عصايم
صريحم به گفتار و يكرنگ و يكرو
نه اهل فريبم نه مرد ريايم
نه چون كودك مكتبى مغز شُسته
نه بيگانه با مكتب اتقيايم
نه از دكّه داران مردم فريبم
نه از جوفروشان گندم نمايم
به حفظ شرف، بهر پاس فضيلت
همى روى گردان زهرناروايم
نه وابسته بر شرق باشم نه بر غرب
نه سرمايه دارم، نه خود بينوايم
به مليّت خويش وابسته ام من
«اديب برومندِ» ملّى گرايم