به مناسبت روز ۱۴ مرداد كه روز جشن مشروطيت ايران است و اين نهضت تاريخي در اين كشور باب ترقيات مدني را به روي ملت گشوده و به طور كلي وقوع نهضت‌هاي مشروطه‌طلبي پيش درآمد جنبش‌هاي جمهوري‌خواهي در ايران و دنياي مترقي گرديده است، اين چكامه سرود شد.
تهران ۱۲ مرداد ۱۳۸۳
اديب برومند
درود مــا بــه شـهيـــدان راه مشـروطـه
سلام مـــا بــه ســـران سپاه مشروطه
خـجـستـه جـنبشِ پــويــنــدگــان آزادي
اثـــرگـــذار نشد جز بـه راه مشروطه
تـرقـيـات وطـن در حـجـاب غيبت بود
گشود چهره به روي پگاه(۱) مشروطه
مصـون نـبـود حـقـوق بشر زآفت جور
چو بود محبس شر، جـايگاه مشروطه
گـرفت دامن شه را و كوفتش به زمين
زسينه چون كه برون آمد آه مشروطه
كشيد دست جـزا شاهِ خودستاي به زير
نشــانــد بـر زبـر تخت، شاه مشروطه
فشار ظلم اگــرچـنـد جان و تن فرسود
هزار شكر كـه شد عذرخواه مشروطه
نــبــود راه رهــــايــي زديــو استـبـداد
اگر نــبــود بـــهـيـن جان‌پناه مشروطه
بگوي با شب ديجور(۲) جورشرمت باد
كه سر زد از افـق ناز، مـاه مشروطه
نــهـان نـمــاند هـــزاران وسيله توفيق
بـــراي مـمـلكت از ديــدگـاه مشروطه
بــه خـشـكسـال حيا، آب آبـروي وطن
بـــرآمد از ره نهضت زچـاه مشروطه
زكـاروان تـمــدن، مـحـيط، واپس بــود
اگــر نبود عـيان فـرّ و جــاه مشروطه
حـكـومت ار بـزند پـشت پــا به آزادي
دريــن مـيــانه چه باشـد گناه مشروطه
چه جاي رشدِ علف هـرزه‌هاي استبداد
در آن چـمـن كـه برويـد گياه مشروطه
نـكـاست چــون بـسزا اختيارِشاهان را
رواست شِكوه از ايــن اشتباه مشروطه
ز راز و رمـز تـــرقي كسي شود آگاه
كــه نيك خــيره شود در نگاه مشروطه
كمال يافت به گيتي «نظام جمهوري»
بــه حـكـــم تــجربت از انتباه مشروطه
تــرقـيـــات زمان وامدار جمهوريست
چو پيش ازين كه به زيركلاه مشروطه
۱ ـ پگاه : صبح زود
۲ ـ شب ديجور : شب تاريك