درود بـــــــــاد به کردان ِ گـُردِ ايران دوست
کــــــــه جمله شيفتۀ ميهن اند و سامان دوست
اصيل مــــــــــــــــــانده نژادي ز قوم ايراني
ستوده سيرت و پـاکيزه خوي و سامان دوست
چــــو شير شرزه دليرند و پــــــــاسدارکـُـنام
بـــــــه بيشه زار مقيمند و بــــا نيستان دوست
قبـــــايلي همه روشن ضمير و پــــــاک نژاد
علاقه مند بـــــه هم ميهنـــــان و ايران دوست
بــــــــــــــه همنوائي همريشگان ِ و هم پيوند
هماره گوش بـــه زنگند و بــــا دليران دوست
بـــــه کشت و کار کمر بسته اند و بس کوشا
ز بهــــر تقويت کشــورنــــد و عمران دوست
ز لطف آب و هــــواي لطيف و شادي بخش
به لا له زار وطن بــــــا گلند و ريحان دوست
خداشنــــــــــــاس و نجيب و زگمرهي بيزار
بزرگوار و شــــريف و هميشه احسان دوست
همـــــاره در ره پــــــاس وطن ستاده به پاي
به عهد خويش وفــــادار و جمله پيمان دوست
ديـــــــار کرد بهين شــــــارســـــان ايرانست
که بــا بهشت قرين است و بــا گلستان دوست
زبـــــــان او کــه بود زادۀ زبـــــــان دري
بود بـــــــــــــه عاطفه زادگان ِ همسان دوست
سلام من بـــــه صفـــا ي بهــــار«کردستان»
که هست بــا دل هر شــــــاعرسخندان دوست
بـــرآن هواي لطيف و بـــرآن فضاي نظيف
درود بـــــــــاد و برآن ديهگان مهمان دوست
دلاوران غيورش به ضعف و سستي،خصم
دژافکنان دليرش بـــــه اسب و جولان دوست
لباس کردي وآن پيچ و تـــــــاب شال و کلاه
بـه گونه يي ست که داريم چند ازيشان دوست
