skip to Main Content
  • شعر

ايــران چو رو به گستــره ي اين جهــان نهــاد
هـرسـو از اقتـدار وفضيــلــت نشــان نهــاد

آيــيــن شهــــرونــــدي و تــدبـيــــر مُلــک را
بنيــاد ِنـو به سقف وستــونــي گــران نهــاد

بـــود آگــــه از نـخـســـت ز آداب ســــروري
کزخود به هر صحيفه بســي داستــان نهــاد

ميخــي کــز اقتــدار فــرو کـوفـت بــر زميــن
زنجيــره اش بـــه بنــدِ بلنــد آسمــان نهـــاد

سنگينــه وزنــه اي ز شکوه وشرف بـه دوش
از حـدِّ بــاختـــــر بــــه درِخــــاوران نهــاد

از”سنـــد”تــا بـــه “نيــل”بپيـمـــود راهِ فتــــح
کـآنجـــا بــه حکــم خود”علم کاويــان”نهــاد

وآنگـه به حفــرِآبــرهــي طُرفـــه دست يــافت
وزيــادمـــانِ خــوش،اثــري جــاودان نهــاد

تــــا مــــرزِبــــوم وبـــــرز«فـرارود»بگـذرد
«آرش» بخـوانــد و تيروي اندرکمان نهــاد

بگــذر ز حـــدّ ومــــرزِ تـــوانـمـنـــديِ وطــن
آنگــــه کــه داغ بــرجگــــردشمنـــان نهــاد

بنگــــرفــرازمنــــدي فرهنــگ ايــن ديــــــار
کز جــاه وفر،بـه قــاف هنــر آشيـــان نهــاد

سـربــــرفــراشت از دل ايــــران بــاستــــــان
وآنگـــه سرِخضــوع برايـن آستــــان نهــاد

سهمـــي کـلان زمکتـب”زرتـشت”بــرگــرفت
پس«خسروانــه مکتب ديريــن»برآن نهــاد

«نوروز»را شکفتــگـــي از نــوبهــار يــافت
پائيــز را خجستـگـــي از«مهرگــان»نهــاد

حيـران ز نقش “مانــي”وآن معجـــزات گشـت
هرکس کــه پــا بــه رهگذر”تـورفـان”نهــاد

بشنــاس وصفِ “گُنــديِ شـــاپـور”و شهرتـش
دانشگهـــي عظيـــم کـه “نوشيــروان”نهــاد

با آن همــه مفــاخــره،”يـونـــان” ازيــن ديــار
انبــــوهِ اطـّلاع،فــــراگــــوشِ جــــان نهــاد

آن حمله ي گـُجسته[۱] “سکنـدر”،به چنگ وي
گنـجـــي ز اُمهّـــاتٍ کتــب رايگــــان نهــاد

گنجينــــه هــــاي ثروت مـــا را کـــه غارتيــد
دزدانــه بـُرد و درکفِ “يــونــانيــان” نهــاد

***

شعر”دري” زمشرق تـــاجيـــک بـــر فروخت
تــا”رودکــي”بــه بــاغ ادب ســايبــان نهــاد

از”تــوس”بـــا خـروش بــرآمــد يگــانــه مرد
“فردوسي”آن کــه در تن ايـران تـوان نهــاد

کاري کـه کــرد بـا دگــــران ويژه فرق داشت
کــانــدرحمــاســه پــا بـه سرِ فَــرقَدان نهــاد

بــر شــاهنــامــه آن سنـــد فخـــر پـــر فــروغ
زيــور ز فـرّ و مــَرزِ”يــل سيستـــان”نهــاد

تــا شعــر پـــارســي سفـــر کهکشـــان گُزيـــد
گيتــي بــه زيــرِ پــاي سخن نردبــان نهــاد

تــا قنـد پــارسي سـوي”بنگـــالــــه”ره گشــود
در “چيــن” اثر حلاوت اين ارمغـــان نهــاد

کـــالاي ذوق چــون بــه نشــابــور خيمـــه زد
“خيّــام” را بــه قُلّــه شهــرت عيـــان نهــاد

“سعـــدي” ســر ازحديقـــۀ شـیرار بــرکشيـــد
گـلدستــــه،بـه معبــــدِ هنــــدوستــــان نهــاد

از بلــخ”مـولــوي”چــو بــه قونيــّه در رسيـــد
شمس اَش بـه دست،حقــۀ راز نهـــان نهــاد

“آمريــک”روح خستــه اش از وي بيــارميــد
تـا شعر سُختــه اش به کفِ ترجمـــان نهــاد

از”غزنــه” سرفراخت”سنايـي” کــه درجهـان
شعرش بــه عارفـــان اثري بـي کران نهــاد

“حـــافظ” بــه پــارس تخم سخن بــر پراکنيــد
در”ژرمَن” از هنرچه ثمرها به خوان نهــاد

“بيـــرونـــي” از درونـــۀ افکــار خـويشتــــن
حکمــت فـزود وعلـم وعمل تـوأمــان نهــاد

دنيـــاي غــرب بهـــر تعـــاليــــم”بــوعلــــي”
بس حوزه هاي درس به برتر مکــان نهــاد

“فـــارابـــي”و دگـــر”زکــريــّا” و “بيهقــــي”
تاريـخ و علم را بــه صفِ کهکشـــان نهــاد

***

بـــاري زبــان پـــارســي از ره نـــه ايستــــاد
تـــا پـــايگــــاهِ نشــر ادب در جهـــان نهــاد

از«غوريــان وغزنـويــان» در ديـــار”هنــد”
بگـرفت خط و پــا بــه در”شيــروان” نهــاد

از “کـــاشغــر” بيـــامد وتــاجيـک را ستـــود
ره در نَوَشت و بهر”حلب” نورهان[۲] نهــاد

درهنـد گـــاهِ سُلطــۀ”اکبــرشــه” ايـــن زبـــانِ
جــذبِ قلــوب کــرد وشکـر دردهــان نهــاد

پس چابُکـــانـــه رخت بــه اقصـا نقــاط بست
پــا در سـواد”بُسنــي” و در”بالکــان” نهــاد

ازمــــاوراي خِـطّـــه”قـفـقـــــاز” درگــذشـــت
“عثمــانيـَش” بـه کرسي پُرِ عزّوشـان نهــاد

هرجــا کــه رفت همــرهِ فرهنــگ ديــرپـــاي
گنجــي زعلم وفضل و ادب شـايگــان نهــاد

بــالانشيـــــن زبـــان ِگـــران ارزِ پـــارســــي
از بهــــرمــا ذخيــرۀ نــو هـر زمــان نهــاد

پـــاينــده بــاد پـويــش ايـــن پيـــک معـــرفت
کـاسبــاب فخرِ مــا همه جــا درميــان نهــاد

چونيــن قصيده اي کــه نيــارَد کسش ســرود،
کلـک” اديــب” بـــر ورق پــرنيــــان نهــاد

۱- گجسته=ملعون
۲-نورهان=ارمغان

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.