skip to Main Content

بــــــــار دادي كه شتـــــــابم بـــه بـرد
صبح فـــــردا، زســـر شوق ونـــــياز
دل تــــپد در بــــــرم از شادي و وجد
بـــهر فــــــــردا كه بــود مـــطلع نـاز
***
بـــه هــــواي تـــــو كــه گيري به برم
همـــــــه در اوج گــشـــايم، پـــروبال
بـــه امــيد تـــــو كــــه بـــويم نـــفست
همه شوقم، هــمه ذوقم، هــــمه حــال
***
لحظـــه هـــــا مي گـــــذرد از پي ِ هم
قصدشـــــان جملــه نـــــورديدن روز
من بـــــدين خــوش،‌ كــه چو فردا آيد
صبح ِ روي تـــــو شــــود ديده فروز
***
راســــتي بــــــهر بــــشرچيست اميد؟
پـــــرتـــــوي درشب تــــاريك ِ حيات
در مــــيان دو گــــــذرگـــــاه ِ مخوف
جــــان پنـــــــاه ِ ره بــــــاريك ِ حيات
***
از امـــــيد است تــــجلــيگــــــــه عمر
روشـــن از پـــــــرتو خـورشيد جمال
نا امـــــيديــست نـهـــــانگــاه ِ شكست
تـــــيره از وحشت ِ زنــــــدان مـــلال
***
نـــــا امــــــيدي چــه بـــود آفت ِ روح
دستيــــار غـــم وكــــــــاهــــنده ي تن
دور بــــــاد از دل هـــــر خرد وكلان
اين چـــنين آفــــت ِ اعـــصاب شـــكن

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.