باغ ظفر

قياس روي تو بــــــا حسن مــــــــاه نتوان كرد
به داوري همه گـــــــــــــــــه اشتباه نتوان كرد
مكن مغالطه در كــــــــــــــارها كه كژ رهه را
به حق مقايسه بـــــــــــــــــا شاهراه نتوان كرد
گمـــــــــــان بد نبرد كس به اهل صدق و صفا
كــــــــــه خود سرانه درين ره گناه نتوان كرد
مكن مـــــــــــــــــــلازمت آرزوي دور و دراز
كه عمر خويش بـــــــه حسرت تباه نتوان كرد
زشـــــــــــام تيره صفايي به دل نخواهي يافت
صفـــــــــا، بجز طلب از صبحگاه نتوان كرد
نگويمت كــــــــــــــه به كُل در مقام جاه مباش
ولي شرافت خود وقف جــــــــــــاه نتوان كرد
صفِ صنوبر و سرو و چنار بــــــــا من گفت
كه فتح ِ باغ ظفر، بي سپـــــــــــــاه نتوان كرد
مبند خالي۱، و كـــــــــــــــــوس دلاوري منواز
تهي ز مــــــــــايه فطير است۲ و آه نتوان كرد
وفاي اهل ريـــــا تخت بورياست «اديب»
كـــــــــه اعتماد بر اين تكيه گاه نتوان كرد

۱ – «خالي بستن» اصطلاحي است براي لاف زدن از آنچه در ميان نيست.
۲- «بي مايه فطير بودن» اصطلاحي است چون «آه در بساط نداشتن»