هنگامی كه احساسات حق طلبانه ملّت ايران در راه ملی كردن صنعت نفت به هيجان آمده بود اين تركيببند در تأييد نهضت ملی ايران سروده شد.
ای ملّت آزاده، بپاخيز بپاخيز
ای خلق ستمديده ز جا خيز ز جا خيز
ای قوم فرو مانده فراخيز فراخيز
زين مهلكه ظلم، رهاخيز رهاخيز
اين سستی و اهمال، تو را مايه ننگ است
مردانه بپاخيز نه هنگام درنگ است
از سلطه بيگانه، بپرداز وطن را
وز زاغ و زغن، ساحَتِ اين باغ و چمن را
بركن ز وطن، بيخِ غم و رنج و محن را
آبادكن از سبزه همه دشت و دمن را
بر ثروت و سرمايه خود دست بينداز
وندر صف مردان قدِ مردانه برافراز
تا چند خورد شركت دون مال شما را؟
تا چند پسندد به شما، رنج و عنا را؟
تا چند كند پيروی نفس و هوا را؟
وز مال شما كسب كند عزّ و علا را؟
در حق طلبی دست به احقّاق برآريد
ارث پدر از چنگ لئيمان بدر آيد
از غصه چرا در تب و تابيد و خرابيد؟
دلخسته چرا محو عتابيد و خطابيد؟
نالان زچه در رنج و عذابيد و كبابيد؟
از بهر چه بی بهره ز نانيد و ز آبيد؟
فرض است برانداختن اين كاخ ستم را
يكباره نگون ساختن اين طوق و علم را
آوخ كه ازين شركت جبّار چه ديديم
از دست برانگيختگان اش چه كشيديم!!
از دست بدی هاش به تن جامه دريديم!
وز چنگ ستم هاش به بيغوله خزيديم!
بايد پس ازين قطع نفوذش ز وطن كرد
در راه وطن جامه ايثار به تن كرد
دشمن به شما بس كه دغل بود و جفا كرد!
سهم همگان جور و ستم بود و ادا كرد
در غارت اين خانه چه ها برد و چه ها كرد!
بس گوهر شهوار زما بود و هبا كرد!
بايد كه درين مرحله برچيد بساط اش
يكباره برون راند ازين كهنه رباط اش
بيگانه همه ثروت ما را به كجا برد؟
دزدانه همه هستی ما را به جفا برد!
تنها نه زر و سيم وطن را به ملا برد
بسياری از آن جمله نهانی به خفا برد!
زين بيش تحمل نتوان كرد جفا را
خيزيم و كنيم از سرِ خود رفع بلا را
ماييم كه اسطوره اعصار و قرونيم
چون بحرِ خروشنده ی توفنده درونيم
در قدمت تاريخ، ز اغيار فزونيم
بركاخ ادب نيز گرانپايه ستونيم
يك چند گر از غفلت ما خصم، جَری شد
هشدار كه دوران مذلّت سپری شد
ماييم كه در عرصه ناورد چو شيريم
پيرانه رشيديم و جوانانه دليريم
برّنده چو شمشير و شكافنده چو تيريم
از نای بد انديش برآرنده نفيريم
گيتی همه از نهضت ما پر زخروش است
خون در رگ ما از پی ايثار به جوش است