این قطعه‌ی قصیده مانند در تأسف از کشته شدن #احمد_شاه_مسعود قهرمان پنجشیر افغانستان به‌دست عمّال تروریست در شهریورماه ۱۳۸۰ سروده شده است.
چو عبدی جان دهد در راهِ معبود
شهادت بر سرش ظلّیست ممدود
شهيد آن‌کس بود کاندر رهِ حق
چو شد مقتول آنگه گشت مسعود
به ظاهر گر شهيدی رفت از دست
بود در يادها پيوسته موجود
به شيرِ «پنجشير» آن‌کو لقب يافت
برفت از دست با اوصافِ محمود
وطن‌خواه و دلير و آدمی‌خوی
که پنداری زِ «رستم» بود مولود
در «افغان» پيشرفتِ دشمنان را
به نيروی شهامت کرد مسدود
کسی کآن قهرمان را قصدِ جان کرد
خود از اصحابِ دوزخ گشت معدود
همانا دشمنانش جمله گشتند
به درگاهِ خدا ملعون و مطرود
دريغا کز رهِ نيرنگِ اضداد
چنين شمشيرِ بُرّان گشت مفقود
سزد گر خلق گويند از دل و جان
درود حق به «احمدشاه مسعود»
#ادیب_برومند
مجموعه اشعار ادیب برومند، انتشارات نگاه، تهران ۱۳۹۱، ج۲، ص۱۵۲۰