اى آشنا كه در دل و اندیشه ی منى
شيرى مگر كه پادشه بیشه ی منى
مضمون صفت به شعر دل انگيز شاعران
بنشسته در نهان گهِ اندیشه ی منى
چون جوهر حيات كه جوشد به شاخ و برگ
جارى هميشه در رگ و در ریشه ی منى
دلداده ی توام چو تو بر خويش داده دل
سخت اين قدر مگير كه هم پیشه ی منى
زين سنگ ها بر آینه ی دل مزن مرا
غافل مگر ز نازكى شیشه ی منى
حكم ار دهى « اديب » دل از خويش بركند
بر ریشه ی حيات مگر تیشه ی منی