skip to Main Content
  • شعر

بـرفت آن کس کــه ســالار وطن بــود
وطن را از زُبــده سالاري کهن بـود

بــرفت آن کس کــه در دلهاي مشتــاق
گرامي همچــو روح انــدر بدن بــود

بــرفت آن کس کــه دراقليـــم خــــاور
پس از«گاندي»بريطاني شکن بود*

بـرفت آن کس کــه بـهر پــاس ميهــن
مـــر او را پيرهن برتــن کفـن بــود

دريغــــا کــــزچمنـــزار وطـن رفـت!
کسـي کــــو باغبــــان اين چمـن بود

صدارت را بــراي مملـکت خــواست
وکــالــت را اســاس انجمــــن بـــود

بنــاليــد اي وطنــخــواهــان بنــاليــد!
رخ ازماتم به خــاک وخــون بمــاليد

دريغا کايــن چنيــن مرد ازجهان رفت
مهيــــن ســالار ملت ازميـــان رفت

دريغـــا کــآن مهيـــن دستــــوراعظــم
به دستــور اجل زيــن خاکـدان رفت

گـــــرامـــي نخلـبنـــد بـــــاغ کشـــور
دل افکــار و نژنـداز بوستـــان رفت

قيـــامـش داستــــان شد انـــدر آفــــاق
دريــغ آن قهرمـــان داستـــــان رفت

چـــــو رفت آن آهنيــــن مرد توانـــــا
ز دلها تاب و از جــانهــا توان رفت

بــرفت از دار فــــانـــي رهبـــر مــــا
ولــي بـــا نــام نيک جــاودان رفـت

بنــاليـــد اي وطنخــواهــان بنـــاليــــد
رخ از ماتـم به خــاک وخون بماليــد

کنــون کشور به جز ماتمســرا نيـست
کـــه ملـت را گـرامــي پيشوا نيـست

کنـــون در مــاتـــم فرزانـــه دستـــور
بـــه خلوتگــــاه دلها جـزعـزا نيست

کنـــون در ســوگ ســالار کهنســـــال
جـوانــــان را سر شور ونــوا نيست

(مصـــدق) رفــت وگلـــزار وطــن را
دگــر سرسبزي ولطف وصفا نيست

هزاران دل شکست ازمرگ وي ليک
شکستِ شيشـه ي دل را صدا نيست

بنـــاليـــد اي وطنخــواهـــان بنــاليـــد
رخ از مـــاتــم برخاک وخون بماليد

مصدق،رفتــــي ودلهـــــــا شکستــــي
ز قيـــدِ محــنـــت ايـــــــام،رستــــي

بـــه سوگ خويشتـــن خرد وکـلان را
دل از انــدوهِ جــانفــرســاي،خستــي

بـــه جزعشق وطن هـر رشتــه اي را
ز پيــــونــــد تعلــق هـــا،گسستـــي!

تـــو را بـــي حدّ وحصر آزار دادنـــد
کــه تــا اين حد چرا ايران پرستـي؟

رقيــبـــانــت هنــوز انـــديشنـــاکنــــد
پس ازمرگت هم انگــارنـد هستــي!

کنـون بــرعرش اعلا ديـــده بگشـــاي
کزين دو نپــايــه دنيـــا ديده بستــي!

بنـــاليـــد اي وطنخـــواهـــان بنــاليــد
رخ از ماتـم برخــاک وخـون بماليـد

«مصدق»گــرچــه ما دمســاز درديــم
بـــه سوگـت همنـــواي آه سرديــــــم

وليــــکن در رکـــــاب نهضـت تـــــو
به چالاکي شتـابـان همچو گــَرديــــم

بـــدان جـــانـب کــه مــا را ره نمودي
شتــابــان رهسپــار و رهنــورديــــم

بــه زور بــازوي گـُردانــــه گـُرديــــم
بـــه عــزم و همت مردانــه مرديـــم

نحيفيـــم اربصورت همچــو شمشيـــر
بــه معنــا همچـو شير اندر نبرديـــم

همــه بـــا ملــت ايــــران هم آهنـــگ
بتــکريـــــم تــو درهرســالگـرديـــم

بنـــاليـــد اي وطنخــواهـــان بنــاليـــد
رخ ازمــاتــم برخاک وخون بماليـــد

نسخه ديگر: به ازگاندي بريطاني شکن بود.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.