روز تاريخى مشروطيت
درود ما به شهيدان راه مشروطه
سلام ما به سران سپاه مشروطه
خجسته جنبشِ پويندگان آزادى
اثرگذار نشد جز به راه مشروطه
ترقيات وطن در حجاب غيبت بود
گشود چهره به روى پِگاه[۱] مشروطه
مصون نبود حقوق بشر ز آفت جور
چو بود محبس شَه جايگاه مشروطه
كشيد دست جزا شاهِ خودستاى به زير
نشاندْ بر زبر تخت، شاهِ مشروطه
فشار ظلم اگرچند جان و تن فرسود
هزار شكر كه شد عذرخواهِ مشروطه
نبود راه رهايى ز ديوِ استبداد
اگر نبود بهين جانْ پناهِ مشروطه
بگوى با شب ديجورِ جور، شرمت باد
كه سر زد از افقِ ناز، ماه مشروطه
نهان نمانْد هزاران وسيله توفيق
براى مملكت از ديدگاه مشروطه
به خشكسال حيا آبِ آبروى وطن
برآمد از ره نهضت ز چاهِ مشروطه
ز كاروان تمدن محيط، واپس بود
اگر نبود عيان فرّ و جاهِ مشروطه
حكومت ار بزند پشت پا به آزادى
درين ميانه چه باشد گناه مشروطه
اگر حكومت مشروطه مستقر بودى
نبود رنج و تعب، در رفاه مشروطه
چه جاى رشدِ علفْ هرزه هاى استبداد
در آن چمن كه برويد گياه مشروطه
گرفت دامن شه را و كوفتش به زمين
ز سينه چون كه برون آمد آه مشروطه
نكاست چون بسزا اختيار شاهان را
رواست شِكوِه از اين اشتباه مشروطه
گرفت راه تكامل نظام جمهورى
به حكم تجربت از اِنتباه مشروطه
ترقيات جهان وامدار جمهوريست
چو پيش ازين كه به زير كلاه مشروطه
«اديب» خاطرش آزُرد بهر آزادى
چو ديد حالت زار و تباه مشروطه
[۱]. پگاه = صبح زود.