اين ســـــرزمين کـــه خـــانۀ اجــدادي من است | واحســـرتــا کــه مکمن غــولان رهـــزن است | |
ايـــــران مـــا كــه گــلشن عيش ونشــــــاط بود | اکنون زفقـروضعف وخرابي، چوگلخن۱ است | |
واحســــــرتـــا کــه کشوربي ســـرپـــــرست ما | پامـــال جـورودستـخــوش کـــين دشمـــن است | |
ازتيــــــــره روزگـــــــــاري ايــن ملت ضعيف | بـــنگرکــه چشــم دشمــن بدخواه، روشن است | |
بنگـــــرکــه ازسحـــاب غم وفقــــــــروانـزجار | ســيل فنـــا، روانــه بــه کــوي وبــــرزن است | |
ونــــــدردرون کلبــــــۀ تــــــاريک، چشــــم ِما | درانــــــتظــارتــــــابش نــــوري زروزن است | |
اينجـا ســـراي«کورش»و«جمشيد»و«کيقباد» | اينجا مکان«خسرو»و«شاپور»و«بهمن»است | |
ايــــنجـامقــــام پــــــــيلتـناني بســــــــان «گيو» | اينجـــــا کنــــام شيــــــردلاني چو«بيژن»است | |
اکــــــنـون زســـــــربـه زيـــــري ِاولاد نـاخلف | ايـــن مـــام پـــير، طوق عذابش به گردن است | |
ازبــــــعدِ آبـيــــــــاري کِـــشتِ نفـــــــاق وجهل | مارافتــــاده آتش حســــــرت بـه خــــرمن است | |
کـوشــــــاه «اردشير» کــه گـــــــرتيـغ برکشد | آفــــــاق رازقــدرت اولـــــــرزه بــــــرتن است | |
کـو«رســتم» آنکـــه گــــرزلحـد ســــربـرآورد | درجـــــان خـصم، زآتش کين شعله افکن است | |
يــارب تـــــرحــّمي کـه قلـــــوب فســــــرده را | دولــت ســـــــراي لــطف توامــروزمأمن است |
دريـاب پـــرورشگــه «زرتشت»راکه سخت |
آشــــفتــــه ازچپـــــاول ديـــووهــريمـن است ۱- گلخن = تون حمام اين شعردردي ماه ۱۳۲۴ هنگامي که دموکرات نمايان آذربايجان به رهبري سيد جعفرپيشه وري وبا حمايت روس ها درتبريزحکومت محلي تشکيل داده بودند اين قصيده سروده شد ودرچندين روزنامه انتشاريافت. |